Kulak asmıyorum
Yüreğimin sesinden başka bir sese.
Dünde böyleydi,bugünde böyle...
Yarında böyle olsun isterim.
Sen, yalnızlar ülkesinin kayıp kelebeği...
Sen, bir avuç kırık kalpten ibaret sessiz...sustum.
Bekleyişine,ölümün bile çare olamayacağını bilme,
Saçlarına düşen akları yolma vaktidir şuan.
Hızla geçiyor değil mi zaman.
Hele,gün batıp yorgan altına girince gece...
Uyku mezar...azabın mazi...
Ve kabusunun seslerine dönüşen yüreğimin sesine gelmekten alı koyamayacaksın kendini.
Bu gidiş nereye peki.
Bebekken dinlendiğin ninni,
Ölümden önce göreceğinin sesiydi belki.
Yo hayır! Sitem değil. Sustum...
Hiçbir zaman duymadığın halde, neden eşlik ettin sessizliğime.
Neden seviştin gözlerimle.
Bensizlik örümcek ağı...bensizlik boşuna çırpınış
Ve doğacak çocuklarına yem olmak...kader...
Oysa ben hala aynı sesi duyuyorum yüreğimde.
Hep aynı yetim sevdam.
Boynu bükük, sessiz.
Oyunlarım var oynadığım...
Söylediğim türküm ve sazım,
Tuttuğum sözüm.
Ve kulak asmıyorum hala,
Yüreğimin sesinden başka bir sese.
Kayıt Tarihi : 8.5.2013 14:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!