Git Şiiri - Sandra Şentürk

Gittin işte gülsün yüzün...
Ve giderken herkes oldun
Dün oldun..
Bu yüzden artık hiçkimsesin benim için
Gidebildiğin kadar en uzaklara git
Hiçbir sokağında; dönemeçinde ben yokum olmayacağım da..
Biliyorum gitmeyecek kadar çok sevmedin beni
Benden vazgeçebileceğini biliyordum hep içimde
Sadece bu kadar erken gideceğini düşünemedim
Kimbilir kim kazandı ve kim kaybetti
Zamana bırakıyoruz herşeyi
Oysa zaman bazen emanete sahip çıkmıyor
Zamanla birlikte yitiyor herşey bir şafak vakti yada gece..
Vakti gelince yıldızlar sönüyor
Gece de gündüzde çekip gidiyor
Bir ruhumuz terk etmiyor bizi
Birde hatıralar..
Herşey dönüp duruyor zihnimizde atlı karıncalar misali
Bilmiyorum tanımamış olmayı ister miydim seni
Bir yalanı yaşayacağıma belki de isterdim
Çok iyi oynadın bu aşk oyununu haksızlık edemem sana
Biran bile kuşku duymadım sevginden
Sonra kapandı perdeler oyun bitti dedin
Ve kuliste tek başına bıraktın beni
Sen baharı yaşamak uğruna bana koskoca bir kışı yaşattın
Sen sevgisizliğinle öyle zehirledin ki kalbimi
Kim dokunsa artık iyileşemeyecek gibi
Giderken güneşini de çektin üzerimden
Üşüdüm ama kimseye diyemedim ve sustum
Yalnız güneşimi değil gölgeni de al ve dün gibi çek git..
Gölgen bile mutlu ederken beni nasıl da güneşini esirgedin
Herşey zamanla unutulur elbet yarınlarına sarılır her insan dünler çekip gidince
Ben unuturum seni ; sende beni
Zatan çayımızda soğudu
Yeni demlemiştim oysa içmeden kalktın masadan .
Kış gibi baktın yüzüme
Karlar yağdırıyordu sesin üzerime
Neyse işte..
Mutlu olmanı dileyeceğim Tanrı 'dan
Sen artık gelsende mutlu olmam ben
Hüzün dediğin birkaç günlüktür sonra zaman gibi geçer elbet
Acı da lâzım insana yaşamak için
Ve hayal kırıklığı camların üzerine yalın ayaklarla yürümek gibi..
Sen sevgini bir sabah vapurunda martılara at
Kimbilir onlarda inanir sana
belki iyi insan zannederler seni
Ve belki tebessüm ederler yüzüne
Sonra bir vapur iskelesinde uzaktaki gemilere bak
Uzun uzun ile gün batımında..
Çünkü ben o gemilerle benzerim
Onlar gibi çok uzağım sana...
Yüzsen yüzsen tüm var gücünle
Ulaşamayacağın kadar derinim
Denizde bulup sonra attığın inci tanesi gibiyim
Aramaktan umudunu kes
Deniz derin bulamazsin
Yalnız sen misin giden ?
Bende gittim senden
Ruhun nerede ?
Duymuyor mu ?
Gidemem sanmıştın değil mi ?
Hayatım boyunca seni severim sandın
Sen gidince önce güneş hiç doğmayacak zannettim
Gece gibi ıssız ve soğuktu gidişin
Ama bak güneş hep doğdu ve yine doğacak
Benim ruhumda yıldızlar hiç sönmedi ki
Ben yine biraz çocuk kaldım seninleyken de sensizken de...
Senden sonra çocuk kalbimi büyütmeyi seçtim yalnızca
Bir avuç sevgiye kanmasın diye
Ben çok severim onu senin yerine
Ona iyi bakarım
Sen git...
Bambaşka göklere
Farklı denizlere..
Kuşlar yine konar kalbime birgün
Yine bir deniz feneri yanar ıraklarda
Yaz gelince ağustos böcekleri başlar şarkı söylemeye
Kasım soğukmuş çek buzdan kalbini üzerimden
Buz gibi ellerin dokunmasın tenime ..
Ruhun çok soğuk ve yabancı
Sen benim rüyalarımda hep vardın
Ben senin rüyalarında hiç yok.
Anlamalıydım sonbaharın gelişinden
Anlamalıydım işte..
Anlamadım..
Anlatma zaten sende sus
Ben çoktan sustum lâl gibi
Biliyor musun hiç sevgi görmedim ben ömrümde
Ama hâlâ sıcağım ; sıcacık ellerim gör bak dokunsana ..
Yada dokunma üşür artık yüreğin
Ruhun titrer..
Taze bir ekmek kokusu gibi içimdeki çocuk
Bir babam sevdi o çocuğu
Birde ben ..
Şimdi şuan bir gemi yanaşsa limana içimden babam çıksa
Koşa koşa atlardım boynuna sevinçten çığlık çığlığa
Beyaz sandaletlerimi giydirirdim o kız çocuğuna
Saçlarıni örer kırmızı kurdaleler takardım.
Ellerine rengârenk balonlar alır sokaklarda koşturur
Çocukluğumu yaşardım
Yalnız ömürde birgün bile olsa
Çok mutlu olurdum o günü yaşadığım için
Belki o zaman sana inanmazdı kalbim
Kimbilir..
Senede birgün gibi geldin hayatıma
Bütün ömrümü çalıpta gittin gibi..
Başka bir hayatimda yok ki
Olsaydi bağışlardım sana
Beni tanımadan başlardın hayatına
Tanımadığın yerden
Tanımadığın günden
Yaşamadığın yarından belki de.
Takvim yapraklarını koparıp atsamda nafile
Faydasız geçen zaman
Ruhum ruhuna dokunmaz artık hiç
Sevişmelerinde yıldızları sönüp gitmiş
Tenimde değmez tenime
Teğet geçmez ruhuma ruhun..
Bin güneş batıp doğsa da
Bin yıldız sönüp tekrar yansa da
Dokunmam birdaha ruhuna
Savurmam düşlerimi ordan oraya..
Kalemime bile küserim
Ateş olsam ne fayda
Buzdansa yüreğin...
Erisede karlar benim düşlerim tutuşur
Ateşe atmam düşlerimi uğruna
Sevgi kuşlarını sal kalbinden ...
Gitsinler..
Hadi sende git...