Git... Şiiri - Ufuk Közleme

Git Aynamda asılı kalmış suretini de al yanına Bil ki Sersefil gülüşlerim uğurlayacak seni Nefesim ayaz kadar soğuk gelecek sana üşüyeceksin... Titrek adımlarla mesafe katarken aramıza, Kapattığın kapılar üzerine düşecek, yokluğumla ezileceksin Git İs karası düşlerinin, mavi rengiyim ben Ben senin gerçekleşmesi mümkün tek hayalin, demir atacağın tek limanın... Bil ki yüzüme kapattığın her kapıda, keşkelerin olacağım. Git Unutmasam da alışacağım yokluğuna Sıkça haykıracağım terk edişini, yüzüme Nefret edemesem de, nefret ettiğini düşüneceğim Yalan söyleyeceğim, önce kendime ve sonra en çok kanan ben olduğum gerçeğe.. Git İçimde dermanı olmayan bir dert bıraktın Armağanın olan, hastalıklar çekeceğim ömrümce Ben tabiplerin acizliği, sen kurtuluşu olmayan illet olacaksın Hasta yatağımda kopardığım çığlık halkaları dolanacak boğazına Ruhum çıkmaya yakın senin ecelinde ben olacağım Git Adım adım çiğne sevdamı, geride bir iz bırak Nihayet bulsun bende ki sen bitsin bu mukassî* hayat Tebessüme muhtaç ol yan sende benim gibi Tek bedduam senin olsun, kucakla yârin gibi Git Şimdi! Sen gidince, Kaknus kuşu gibi küllerimden doğarım. Bir peygamber mucizesi olmazsa eğer Körpecik bir bedende can bulurum belki öldüğüm gün İmkânsızı zorlarım ne dersin? Sıkıntı verici