Git Şiiri - Hidayet Yılmaz 2

Cennete düşeceğini sanıp
Cehenneme düşen insanın şaşkınlığı ve tedirğinligini yaşıyorum
’’Gitmeyeceğim’’ deyipte gittiğinden beri

Başımı ellerimde sabitleyip
saçlarımı koparırcasına izledim gidişini
İçim kanıyor, yanıyor, acıyordu
Ama gidişini engellemek, ölüme çare bulmak gibiydi
İdam sehbasına tekme atacak olan cellata ’’yapma’’
Doğacak olan güneş’e ’’doğma’’
Demek kadar anlamsız ve saçmaydı
Gitmeyi kafasına koyan sana ’’kal’’ demek
Öleceğini bilsen dönmezdin
Zaten bende, öleceğimi bilsem dön demezdim
Neden mi?

Çünkü sen, benim seninle kurduğum en temiz hayalleri 5 para etmez adamların üstüne kurdun
Çünkü sen, incinirsin diye dokunamadıgım elini bir başkasının eline değdirdin
Çünkü sen, o kızdan hayır gelmez diyenleri haklı çıkardın, beni rezil ettin
Çünkü sen, gözümün içine baka baka yalan söyledin, seni seviyorum diye
Çünkü sen, beni yanılttın

Bana da lanet olsun ki değmeyecek sana bunca şeyleri yazıyorum
Yazarak öldürüyorum kendimi
3 harf bile yeterdi
Kalbimin söylediği 1 kelime 3 harf
’’Git’’
Ayrılıklardan ayrılık
Hüzünlerden hüzün begen ve ’’git’’

12 Aralık 2012
Gecenin herhangi bi dakikası..