Git Şiiri - Mehmet Zafer

GİT

İyiden iyiye açıldı ayrılık penceresi,
Hüzün çöktürdün vakit hüsran gecesi
Taze taze siner yanık yürek kokusu
Sindirdin bu aşkın üstüne ölüm uykusu
Bir gece vakti bana hissettirmeden
Daha sabahı beklemeden
Yolu da fazla uzatmadan, kestirmeden git

Herkesin vuslata koşturduğu bu günlerde
yık git herşeyi acımadan
Ne beni dinle ne yanan ciğerimi
Ne halime acı,ne harcadığın ömrüme
Ayrılırken seninle
Bir vedaya bile gerek duymadan
Zorla gülen gözlerimi ağlatmadan git.

Akşamın rengi soluk,gündüzün tadı zaten yok
Acılarımı kamçılıyor,ızdırap veriyor varlığın
hiç bir şeyimsin artık,oysa düne kadar herşeyimdin
Çekil git dünyamdan artık senin bana gereğin yok
Eski bir levha şimdi varlığın
Karabasan gölgelerle çerçevelenmiş
Çekip üzerimden silüetini,bir gölge gibi git

Işık sundum sana gölgesinden ürküp kaçtın
Parçaladığın yüreğimde her sözünle bin yara açtın
Gönlümde sevgi pınarı açtım nankör yüreğine
Alıp eski bir paçavra gibi astın ihanet direğine
Derdini aldım,dermanı güle sarıp sundum,gülden kaçtın
Açtığın yarayı siteminle dürüm edip kanatmadan git

Her güne isyan doldurdun,aklımı sarhoş ettin
Düşünemez oldum sayende,gönlüme dert ektin
Hiçe saydığın ömrümü,bir yalana fidye verdin
Oysa istikamet uçurum halimden anlamadın
Haline bakmadan hatamı yüzüme vurup durdun
Yüreğime sapladın hançeri zehiri kanıma doldurdun
Kabus gibi çöktün üzerime figanlar Arş-ı Âlada
Demet demet gufran dolu avuçlarımda
Rehin aldığın gönlümdeki ipoteğini çözmeden git.

Mehmet Zafer