Git Şiiri - Mine Polat

Sen benim nefesimdin, hayatım, canımdın,
Yağmurumdun, güneşim, ışığımdın,
Gözümdün, elim, ayağımdın,
Yalnızlığımdın, umudum, aşkımdın.
Nasıl olur da çekip gidersin?
Bilmez misin bunlarsız nasıl yaşanır?
Bilmez misin ben sensiz nasıl nefes alırım?
Şimdi bana unut diyorsun,
Kolay mı sanıyorsun?
Seni unutmak imkânsızken,
Bana hala unut mu diyorsun?
Bitti mi senin aşkın?
Ya da var mıydı ki daha en başından?
Yalan mıydı tüm şafak vakti bekleyişleri?
Sevdan yalan mıydı?
Aşk dolu bakan gözlerin rol müydü?
Bravo…
Başardın, yıktın tüm hayat kaynaklarımı,
Oynattın, sakatladın beni,
Ne yaparım ben şimdi?
Canım yok,
Gözüm, elim, ayağım yok,
Güneşim doğmayacak bundan sonra,
Yalnızlık yapışacak vücuduma,
Aşkımsa başka ellere gidecek.
Yüreğim nasıl dayanacak buna?
Parçalara ayrılan vücudum nasıl tamamlanacak?
Doğru ya, umurunda mı sanki?
Sen kozunu kullandın bana,
Şovunu güzel sergiledin.
İstediğini aldın.
Daha ne beklersin?
Asilliğini bir kez daha gösterdin.
Ateşe attın bedenimi adeta.
Neden durursun hala karşımda?
Daha ne istiyorsun?
Neyim kaldı ki almadığın?
Yok etmediğin neyim kaldı ki?
Git artık,
Kalbim sana bakarak ağlamasın artık,
Gözlerim görmesin gözlerini artık,
Duymayayım kokunu artık.
Git ki,
Bana kalan özleminle baş başa kalayım,
Git ki,
Hasretinle daha da yanıp tutuşayım.
Durma,
Git sevgilim,
Git, git…