Yokluğun karanlığı ense kökünde gezdiren,
Yedi boğumlu bir akrep,
Ruhumu nokta nokta sokan…
Gidişin, aşk himayesinde ruhumu eriten,
Zehir zemberek hakikat, afyon ruhumu?
Nesin sen, bumerang mı?
Hakikatin acı muamması mı?
Yoksa, üç kuruşluk sahte alemin platonik sevdası mı?
Söyle nedir bu, hali-pür melalin tarifi?
Meçhule giden mana yüklü gemimi yoksa, yoksa serap mı?
İstemem artık;
İhtişamlı gözlerinden ruhuma akan gizemli manalar…
İstemem artık;
Kifayetsiz bırakılan çetrefilli düşler…
İstemem artık;
Ruhumu aydınlatmayan, yürekten olmayan anlamsız sevdalar…
İstemem artık;
Hakikat olsan bile ne seni, nede…
Nede, mor bulutlarından süzülen rahmet damlaları…
İstemem…istemem…artık…çekil hayatımdan…
Ve git…git… gidebilirsen…
Kayıt Tarihi : 27.10.2007 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!