Git... Şiiri - Fatih Özen

Git…

Arkana ile bakmadan,

Yüreğimi söktüğünü bilmeden git…

Git hayallerine,

Hayallerimi yıkarak,

Canımı bedenimden alarak git…

Hasretin ateşine bırakarak,

Bakışlarını bağrıma ok gibi saplayarak,

Git karanlıklarda bırakarak beni…

Çökmüş bedenimi pis bir çuval gibi,

Değersiz bir eşya gibi bırakarak git…

Seni ne kadar sevdiğimi anlayamadan,

Bakışlarına dünyaları feda edeceğimi,

Yüreğine canlarımı sunacağımı bilmeden,

Ve git sevdayı hiç yaşayamadan…

Külleri karıştırdığımı bilmiyorsun,

Belki diyorum,

Belki küllerinden yeniden doğar bu aşk,

Tıpkı masallardaki anka kuşu gibi,

Evet masal gözlüm,

Demek ki masal bitti,

Ve gidiyorsun işte umarsızca,

Ölü ruhumu bir kenara atarak gidiyorsun…

Git...

Bütün mutluluklar senin olsun,

En güzel yıllar senin olsun,

En tatlı hayallerin gerçek olsun,

Düşünme arkanda bıraktıklarını,

Kimse görmek istemez bu sahneyi,

Ve sen git,

Gidebildiğin kadar uzağa git…

Nafile bir bekleyişin öyküsü var arkanda,

Boşuna ve kırılmış bir ümidin yıkıntıları,

Ve kalpsiz kalmış bir ruh var…