Git 2 Şiiri - Yunus Hüseyni

Sulu ovada bülbülsüz bıraktığın gonca gülünü
Yaz aylarını göstermeden hazana çevirip mevsimi
Uçsuz semalarda uzak diyarların ardına
Serin rüzgârlarda kanatlarını çırpmadan git

Taze aşık gibi yeşillenmişti, sarardı filiz yaprağı
İncitme bastığında aşkından titreyen toprağı
Adım adım saya saya uzak diyarların ardına
Derin anılarda maziye batmadan git

Yüzü gülmez gayrı, bırakırken adında aşk öksüzünü
Kime anlatsın, kime söylesin artık aşka dair sözünü
Gözünden yüreğine işledi senin nurani yüzünü
Böyle aşkını ardında bırakarak, istiyorsan git

Gitmekle bitti mi sanırsın daha bunun ahireti var
Kırdığın yüreğin kahrı, kahrın dünya zahmeti var
Yıkılınca dünya, yüzyüze helallik alma saati var
Bu vebal ile kendi dünyana, ardına bakmadan git