Git Şiiri - Tacettin Karagöz

Yangınla tutuşan
Bu gönüle
Veda etmek istiyorsun
Anlatılamayan
Bunca şey arasında
Söylemek istediğin
Tek sözcüğe takılmanın
Telaşındasın…
Boş ver korkma
Cesurca söyle son sözcüklerini
Sen olmasanda olacak bu sevda
Sen duymasanda seninle söylenecek
Senle başlayan
Tüm şarkılar
Sonu seninle bitmeyen
Tüm cümlelerin
Hükmü kesilmiş olsa bile
Seninle çekilecek bu ceza
Gözlerinin içindeki yangının
Ortasında
Kaldım…
Söndürmek için
Döktüğün
Her damla gözyaşı
Bu yangını biraz daha alevlendirmekte
Çabamız
Boşuna
Ölü doğan bu sevda
Bende ölümsüzleşti çoktan
Dar bir mezar
Ufacık bir dünyaya
Sığdırma gayretimiz
Güneşi yeryüzüne
İndirmek kadar imkansız
Gittiğinde
Akmayacak
İlham pınarım…
Yazamayacak bu kalem
Çünkü
Mürekkebini
Alıp götürdün…
Onun için git
Ve ardına dönüp bakma
Ayrılırken
Gözlerin
Gönülde bıraktığı izleri
Ancak vuslat siler
Oysa...SEN...
Vuslatı olmayan
Bir ayrılığın kahramanı
...BEN... ise
Mağduruyum…