Git...! Şiiri - Emsal Toprak

Git...!

Kırk senedir dağladığın yaradan ne olur geç
Dilimden hiç düşmeyen adını anmadan git
Ben hüzün mahkûmuyum, senin yüzün hep güleç
Parmağından akan suya yeniden kanmadan git.

Sesinden nefesinden uzaktayım öksüzüm
Baktığın her resmimde gördüğün mahzun yüzüm
Volkan kaynar içimde, narlıdır yazım, güzüm
Yandığım bu ateşte kor olup yanmadan git

Git, kırık gönlüm kendini namümkün hayâle salsın
Küskün kalbim, parça parça herkese dargın kalsın
Ruhumun neyzenleri benim bu hüznümü çalsın
Gideceksin biliyorum, kalır diye sanmadan git

Yıllar önce aldığın beni bende bırakıp
Nefesinle yaprak açmış göğsüme bir gül takıp
O yağmur bakışınla gözlerime son kez bakıp
Bu vefasız sevgiden ne olur! Usanmadan git...

Kalbinden geçenleri bilirsin bildiğimi
Bunu senden gizleyip müstehzi güldüğümü
Birgün bir yabancıdan duyarsın öldüğümü
Bedenim mezarıma kimsesiz konmadan git...
Sözlerin güzelini bağlamadan eyvaha
Mahşere kalan aşkı ısmarlayıp Allah'a
Tükendi tüm ümidim takat kalmadı daha
Verdiğin bu sancılar dünyada dinmeden git...

E.TOPRAK