Girmeyin Kanıma Şiiri - Midayet Kara

Sabret aşkım, geleceğim yanına
Yeter bu hasret, tak etti canıma
Girmeyin yeter, girmeyin kanıma
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Öldürüyor, şu gurbetin havası
Başımda var, bir Allah’ın belası
Sanki filim gibi, dertler galası
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Yeter çektiğim, bu dert çile yeter
Yol alırsam eyer, o yollar biter
Bu can o yar için, ölüme gider
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Ayrılıktan yana, bir söz veremem
Gidiyorsan eyer, gitme diyemem
Neden ayrıldık biz, onu bilemem
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Sen bu dert ile, başa çıkamasın
Ateş olsan, kimseyi yakamasın
Kurulu yuvayı sen, yıkamasın
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Dert çile çekmekle, oldum serseri
Kırıksa kalbim, dinlemez kimseyi
Hata senindir, bırak o küsmeyi
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Daima ağlattın, ne zaman güldüm
Dermanı ararken, çileyi buldum
Her yeni bir dertte, acemi oldum
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Bu çektiğim, acıdan daha beter
Çektiğim çiledir, bu bana yeter
Yetti o hasretin, burnumda tüter
Yol verin gideyim, o nazlı yâre

Bir gün gideceğim, yol verse dağlar
Sensiz Midayet ‘in, gurbette ağlar
Sevdiğim duymasın, karalar bağlar
Yol verin gideyim, o nazlı yâre
(0181) Ekim 1979