Girdap Şiiri - Oğuzhan Erdurak

Takvimsiz günleri yaşıyorum
ve daha çabuk yaşlanıyorum.
Bilmiyorum kaç yaşındayım,
kaç yaşlar akıttım bilmiyorum...
Patlamaya hazır düşüncelerimi ateşliyorum göz yaşlarımla,
Düşüncelerim bir mengene altında.
Yağmur toprağı yağmalar,
Ben ise yüreğimi göz yaşlarımla, (yaşlanmışlığımla)
Farkımız bu olsa gerek.
Akıtılan damlaları, devinen düşünceleri
Durduramıyorum artık;
Kovalıyor birbirini; yetişmek yeşermek için:
Düşüncelerim, yaşlarımı
Yaşlarım yelkovanı
Yelkovan akrebi
Ve akrep zaman kavramını yitiriyor
Benle birlikteliğinde.
Kayboluyor, boğuluyorum
Çok istiyor çok damlıyorum.
Yüreğimin yağmalanacak bir yanı da kalmadı
Çatlak bir arazi işte.
Ama belki;
Belki diyorum,
Bir kardelende benim yüreğimde açar
Lakin onun adı kardelen
Kışın inadına açarmış.
Ya benim yüreğim,
Yüreğim hangi mevsimde?
Hangi mevsimin inadına açacak yüreğimdeki tomurcuk
Açsa, açsa bir “sus” açar
Konuşmak olmuyor be!
Benle konuşan, yüreği kanayan olup çıkıyor işte.
Evet susmalıyım
Sessizce kusmalıyım
Hayallerim gerçekliğine kavuşuncaya dek.
Kaçaklık diyen bu susamışlığa
Sürgündür derim o yırtıcılara.
Yüreğimin, yaşlarımın, düşüncelerimin sürgünü.
Sürgün edilen yer: ÖLÜM