Girdap Şiiri - Ramazan Çiçekli

Döne döne süpürürken hortum,
varlığın hükmü yokken,
dokunuşun akılda kalır,
umudun bittiği yerde.
Yeryüzü
kefenlenmiş buzdan mağralar,
beyazlar içinde rüzgar
ölüme davet eder.
Göğüs kollara kilitli,
korku kapı ardında,
öfkenin kırıldığı yerde.
Buzdan heykeller
ölüm sessizliği içinde
el ele tutuşup uyuduğu zaman,
Yaranın sızısı,
ölümün acısı bile hissedilmez.
Sevgi yağmalanır,
nefes kesilmek üzere,
Acılar sabrı sınarken
tanrı bizimle beraber.
Hava kararmaya yüz tutar,
ihanete sürükleyen
düşünceler girdabına düşer insan.
Merhamet ve endişe
alev olmuş yanarken,
hayat toz pembe.
Bulutlar gözlerinde ağlar
kar beyaz örtüye bürünür her yer.
Acı sessiz çığlık içinde,
yürek avcı tuzağına düşmüş,
acı dolu gözlerin takıldığı yerde.
Akıldan geçenden utanır insan,
ölümün soğuk nefesini hisseden
günahkar kalbi kim sever.

22.12.12/Bursa