Aziz dostlarımı güman edirdim
Dar günlerde bene dayak imişler
Şimdi başa düşdüm bu giramılar
Ne ölçüde benden uzak imişler
Ne benimle dağa bir dırmaşdılar
Ne inam yolunda hoş dalaşdılar
İşim eğilmemiş uzaklaşdılar
Bunlar hoş günüme konak imişler
Bir vakt bene idiler pervane dostlar
Nedense oldular divane dostlar?
Akıllı bildiğim ferzane dostlar
Yüzden ırak aceb ahmak imişler.
Kayıt Tarihi : 20.8.2010 11:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!