Gidiyoruz artık gidiyoruz
Ses çıkartamadan uzaklaşıyoruz buralardan
Bu saatten sonra ne yapsak da boş zaten
Elimiz kolumuz bağlı
Uzaklaşıyoruz kalbimizden habersiz
Kent gözümüzde büyüyor
Ayrılıyoruz sevdiklerimizden
Bir daha görüşmemek üzere
Gözlerimiz kan çanağına dönüyor
Sözlerimiz bedenimizi ağlatıyor
Güneşler artık başka dünyalara doğuyor
İnsanlardan uzaklaşıyoruz
Ayrılık yakıyor içimizi
Kim bilir belki bir daha, göremeyeceğiz böyle insanları
Bu insanlar ki; kalpte en ağır özlemi tattırıyor
Bu insanlar ki; iyiliklerinden tüm dünya övüyor
Ama çare yok ki, biz de yokuz artık
Bir daha kısmet olur mu görüşmek, bilinmez
Milletin övdüğü bu kişiler, kendileriyle övünmezler
Ve derin, uzun, geniş bir sükut vakti
Acımızı içimize gömüp, sessizce bağırıyoruz şimdi...
Kayıt Tarihi : 24.7.2019 23:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2019 "Yazımda Kardeşlik Var" projesi, yaz kampından ayrılırken...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!