GİDİYORUM İŞTE
Hayat öyle yordu ki anlatamam
Her nefesimde tükeniyorum artık
Sabah uyandığımda eksiliyorum
Yaşama dair her ne varsa
Gözlerim yorgun,ışığa bile yabancı
Geriye baktığımda...
Hüzünlü bir maziden başka...
Yarım düşler, bir de kırık bir kalbin yankısı var bende.
Mecâlim yok artık yıkıntılar altında gömülürken sessizce
Zaman beni hazırlıyor istemeden menzile
Kaybettim bütün duygularımı
Ne hüzün var ne sevinç
Ölümün soğuk ellerini hissediyorum artık ensemde
Bugün dedim, yarın dedim
Belki bir umut olur yarınlara
Umutlar bile beni bırakmış mâziye
Ne sığınabildim bir limana
Ne de kendime dönebildim
Sonunda hiçbir arzuhâllim kalmadı
Beni bekleyen sonsuzluğa doğru gidiyorum sessizce.
Yolun sonunda ne güller ne vedâlar
Soğuk toprağın koynundayım
Karanlıklar içinde
Bir mezar taşı kadar sessizim artık.
Söz
Yücel ÖZKÜ
17.10.2025/07:52
İpekyolu/VAN
Kayıt Tarihi : 18.10.2025 00:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!