İmkansız sevda ateşim.
Geceleri zifiri karanlığında, boğulduğum.
Anladım,ki o karanlıkta,
Bir ben, aramışım ışığımızı.
Sabahları, senin hayalinle uyanan.
Yanıp,kavrulan bir benmişim.
Gökyüzü, hep siyah benim için.
Sensiz, güneş doğmuyor.
Şu yaşadığım, virane hayatıma.
Umutlarım vardı,sayende oda kalmadı.
Gökyüzüm,gün ışığımdın sen benim.
Toprağın karanlığını,bekliyorum.
Umutlarımıda,hayallerimide,alıp gidiyorum
Bu sevda çıkmazından.
Kayıt Tarihi : 5.10.2024 14:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!