Gidiyorum Dünyadan Şiiri - Özdemir Koca

Bir gün ölürsem gelmeyin yanıma,
Cenazemde hakkını helal etmesin,
Gömün bir dağın başına gömün ki,
Mezarımın yerini kimse bilmesin...

Kuşlar gelsin sadece masum kuşlar,
Etrafımda bir şelale yaşam şırıldar,
Çiçekler istemem zaten gerek yok,
Yolu düşen okur mezarıma dualar.

Gömün kimsesizler mezarına beni,
Kefen vermeyin Dünyadan istemem,
Hangi kefen bezi beni Dünyaya bağlar,
Ağlamayın arkamdan bakım da bana.

Mutluyum gidiyorum varlık yoluna,
Benden çalanlara ver malı toprakları,
Belki ölmeden önce nefsini doyururlar,
Gidiyorum işte benlik yurduna mutlu.

Kimsesiz geldim zaten kimsesizim,
Gitsem de beni söyleyin kim arar,
Ölümden korkmuyorum sanmam,
Sanmam Dünya kadar zalimdir ölüm.

Biliyorum beni seven geldiğim toprak,
Ruhumdan bir nebze ayrılır beden,
Yükselir benliğinden arşa doğru,
Kalan bedenimi sıcak toprak sarar.

Her şey yalanmış madem ki imtihan,
Gidiyorum işte gönül, kalp kırmadan,
Açın ölüm perdesini uyuyan gözlerim,
Beni insanlar anlamadı toprak anlar.

25.03.2024