Gidiyorum... Şiiri - Ozan Erdoğan

gidiyorum…
acılardan soyutlanmış beynimin
karla kaplı bir şehrin ışığında yaşamayı
anlamsız bir düş kılmasının yorgunluğuyla gidiyorum!

çoğu zaman korkmuşken ayrılıklardan,
toplumsal bir tabuyu yıkarak haykırışımla
ve yarım kalan ne varsa yaşama ve yaşamaya dair,
paylaşılamayan ne varsa,
yarım kalanı tamamlamak,
paylaşılmayanı paylaşmak umuduyla gidiyorum…

gözlerim son kez bakarken ay ışığında gözlerine,
sözlerim son kez dökülürken dudaklarına
ve bir yanın hep fazla geliyorsa bana,
diğer yanını alarak gidiyorum…

umut yolculuğunun şairiysem ben,
kalemimin kırılışının ölümcül olacağını düşünerek
ve ellerini tutarsam eğer,
bir daha bırakamayacağımı bilerek,
ömrümce bir daha yaşayamayacağım o duyguyu
mantığımın ardına atarak gidiyorum…

gidiyorum…
acılardan soyutlanmış beynimin
karları erimiş bir şehrin karanlığında yaşamayı
anlamlı bir düş kılmasının korkusuyla gidiyorum…

Ozan ERDOĞAN