İç denizin suları ne kadar da uzak görünüyor;
Gözyaşı ve kan' dan...
Yüreğimde derin acılarla,
Yıllarca dost bildiğim insanların keskin tokadını yemiş,
Yeni yuvama yelken alıyorum...
Hepimiz o kadar aynıyız ki; bu umut gemisinde,
Ana' ların bağrında hıçkırıklara boğulan bebeler,
Gelecekten ümitlerini kaybetmiş insanlar,
Ölümün, acının, yoksulluğun en dayanılmazını çekmiş bacılar, nineler...
Herkesin gözyaşı nehir olmuş akmakta Marmara’nın sularına...
Boğazımda bir şeyler düğümlendi...
Tek kelime söyleyemiyorum...
Gidiyorum....
Gidiyorum....
Kayıt Tarihi : 29.11.2003 16:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!