Gidiyorum Şiiri - Nurettin Çelepkolu

biliyorum kolay değil bırakmak
anılarımı tozlar içinde
uzun bir yolculuğa,
kendimi bulmaya gidiyorum

unutma ki sevdim seni
ırmak gibi bir coşkunlukla
işte ey yar
patika yolların sonuna geldik!
ötesi benimdir artık
işte o bilinmeyen yerler
o hayallerimi süsleyen mekanlar
şu tepenin ardında

Gidiyorum
Belki de dönüşü olmayan
bir yolculuğa çıkıyorum

bir gün sorarsa bana güzel çocuklar
“bir umut yolcusuydu” dersin
Yıllarca kendini aradı
beton medeniyetin molozları içinde
gitmesi gerekiyordu ve gitti
eğer bir gün
geçersen bu patikalardan
bıraktığım son ayak izlerimi de sil
bir çalı parçasıyla
belki kitap sayfaları arasında
kurumaya terk ettiğim güller
beni hatırlatacaktır sana
ama unutma ki ey yar
o kuruyan gül yapraklarıdır
beni bu yolculuğa zorlayan
Gidiyorum
Belki de dönüşü olmayan
bir yolculuğa çıkıyorum
gökle denizin birleştiği yere
kaçışın olmadığı yere
her şeyimi bırakıyorum
elimdeki son sigara izmaritini de
yok etmeliyim
her şeyi,bana ait ne varsa
bitirmeliyim artık bazı şeyleri
tüketmeliyim yüreğimi
saçlarım dökülmeli artık
yanmalıyım
anka kuşu misali
çünkü kaçış yok
gitmeliyim
gidiyorum
oraya
uzaklara
yazı makinesinde
yarım bıraktığım şiirim
olduğu gibi dursun
belki bir gün altına
imzamı atmak için dönerim
unutma ki gülüm
ben o şiiri tamamlamaya gidiyorum

Gidiyorum
Belki de dönüşü olmayan
bir yolculuğa çıkıyorum

bak!
yelkovan akrebe hızla yaklaşıyor
gitmeliyim
ulaşmalıyım oraya
yoksa şafak atacak
artık demidir gitmenin
küskün bir umut yolcusu gibi
demir almanın vaktidir

karanlıklar arasında
kaybolmadan son gülümseyişler
ve daha onurluyken sevdalar
gitmeliyim
yoksa yitirilecek zaman

hasretlik türküleri sussun
sussun bütün insanlar
ve yüreğime çarpan
bir çift göz yumulsun artık
belki de
belki de ölüme gidiyorum
belki bu patikalardan geçen sevgililer
sokulurken birbirlerine
bir umut yolcusundan söze edecekler
belki lanet yağdıracak bana
nice insanlar
ama gitmeliyim
bildiğim tek şey
randevuma geç kaldığım.

Gidiyorum
Belki de dönüşü olmayan
bir yolculuğa çıkıyorum

yaptığım tüm hatalarım
sırtımda dağ gibi
küçük çocuklar dahi
lanetler gibi bakıyor
yılanların hışmına uğramışım
geceler hain
gündüzler and içmiş ölümüme
suların paklığından şüpheye düştüm
idamlık bir suskunluk
çökmüş üstüme
gitmeliyim
bitirmeliyim
bitirilmesi gerekeni
kendimi!

çocuksu bakışlarımı çekmeliyim
o yarin gözlerinden
yoksa gitmemem için
bir sebep doğacak biliyorum
biliyorum fermanım o gözlerde
gitmeliyim
yoksa fermanım okunacak

kendinden kaçışın
kendini bulmanın
hikayesi bu benimkisi
belki mutlu bir son olmayacak
biliyorum
ama bulmalyım
bulunması gerekeni
kendimi!