Sessiz kış akşamının son demindeyim
yorgun bedenimle şimdi avareyim
kalbimin deryasını ararım ta derinliklerden
zaman dolmuş vuslat olmuş evime dönmekteyim soguklar bedenimde barakalar kurdular
yol bilmez iz bilmez beklentiler kuruldular
aynı depresyonlar yine akşam üstünü buldular
sitresten yorgunluktan kaçarak gitmekteyim
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
