yorgun ve ıslak bir şehirden gidiyorum
koynumda bir yığın burukluk..
ardımda bırakıp serseri yalnızlığımı
düşmüşüm uzun, karanlık, kavisli bir yola.
sıfır rakımlı perişanlığımın kentinden uzaklaştıkça
biraz daha hüzünleniyorum..
başım otobüs camının sert ve o kadar da dost saydamlığında...
yol levhaları birer ahbap sanki
hepsi tanıdık
ve ardımda bıraktıkça her yabancı şehri
biraz daha yaklaşıyorum düşlerimin başkentine.
1850 metre yüksekten bakıyorum şimdi
düşler vadisinde bıraktığım serseri yalnızlığıma, perişanlığıma
her şey gözümde tüterek...
Kayıt Tarihi : 5.1.2011 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!