Gidiyorum Şiiri - Muhittin Alaca

Gidiyorum, hiç kapanmayacak bir yarayla...
Bu diyara bir can bağışlayarak,
Ağlayarak, ama hıçkırmadan.
Göz yaşlarımı kızgın yağ gibi,
Damla damla içime dökerek gidiyorum.

Bu yaşlı dut ağacının dibinde,
Köy kabristanında; şu sessiz, uyuyan insanların arasına
Seni, Allah’a emanet ederek gidiyorum.
Gidiyorum, çünkü; izinin olmadığı,
Lafının edilmediği yerlere atmalıyım kendimi.

Yeni bir dünya kurmalıyım,
Fani olduğunu bile bile.
Bana çizilen kaderin, yeni oyunlarını da oynayıp;
Son çilemi doldurmaya gidiyorum.

Kamyona senden kalan birkaç parça eşyayla,
Taşıyamayacağı kadar, anılarla dolu evimizi yüklüyorum.
Çok uzaklara gidiyorum, seni bu dağ köyünde;
Dut ağacının gölgesinde bırakarak...

Allah’a emanet ederek gidiyorum.
Ağlayarak, ama hıçkırmadan.
Göz yaşlarımı kızgın yağ gibi,
Damla damla içime dökerek gidiyorum.

Yeni dünyalara, sensiz diyarlara,
İzinin olmadığı, lafının edilmediği yerlere...
Dağlardan, ovalardan, şehirlerden, köylerden;
Süzülerek, ağır ağır yol alıyor
Gam yüklü, keder yüklü kamyon.

Geçmişin acılarını, elimin tersiyle iterek gidiyorum.
Bana çizilen kaderin yeni oyunlarını oynamaya,
Çilemi doldurmaya...
Ve bir gün, kim bilir nerede, ne şekilde bilemem ama;
Sonsuz uykuya dalıp, senin yanına döneceğim.

Yeni bir hayata gidiyorum.
Seni, Allah’a emanet ediyorum.
Rahat uyu güzelim...