Gidiyorum Şiiri - Lucifer Mornigstar

Bir bavul taşır gibi değil
bir boşluk taşır gibi gidiyorum.
Bu raylar artık sadece uzun bir soru işareti.
Gideceğim yerler cevapsız kalmış mektupların tozlu çekmecelerine benziyor.
Gitme deseydin belki kalırdım. Ama bilirsin bazı insanlar
“ kal ”
denildiğinde bile gitmeyi daha ağır yüklenir sırtına.

Bir yıldız kaydı az önce…

yıldız kayınca dilek tutmak düşen bir bardağın parçalarını toplamaktan farksız.
Oysa ben tuttum o dileği avuçlarımın içinde sıkıca.
“ Keşke ”
dedim keşkeler boş kuyulara atılan taşlar gibi.
Ses vermezler içlerinde derin bir yalnızlık saklarlar.

Dibi olmayan tek şey senin bana bakışların…
İçine düştüğüm ama hiç çıkamadığım bir kuyu gibi. Gözlerin içinde hiçbir yolun son bulmadığı haritası kayıp bir ülke.

Şehir Bize Dar Geliyor

Bu şehir, artık üstümüze küçük gelen bir elbise gibi.
Kollarımızı nereye koyacağımızı bilemiyoruz pencerelerden baktığımızda dışarıdaki dünya başka hayatların provasını yapan insanlarla dolu.
Belki de…
Belki diye bir yer yok aslında. Sadece şimdi var.
Ve hiç var...

O halde hiçliği paylaşalım.
Hiçlik boş bir fincan gibi içini dolduramadığımız tüm sözcüklerle çınlayan.

Hiçlik birbirimize son kez baktığımız o anın içinde sonsuza dek donup kalmış bir fotoğraf karesi gibi.
Paylaştığımız son şey bu olsun. Çünkü bazen
en dolu olan şey
en boş olanıdır...