Ben Gidiyorum Şiiri - Derya Avşar

Ben Gidiyorum
Kendi içimdeki kalabalıktan
Yorgun düşüyorum bazen
Ve ıssız sokakları başıboş arşınlamaktan
Hüzmemdeki karanlıktan
Gecenin ağzından akan sessizliğe yürüyorum
Hayatın eteğinden düşerek
Yasaklı sevdalara demir atıyorum
İllegal seviyorum / legal düşler kuruyorum

Ben Gidiyorum
Yalnızlığına düştüğüm bu kentten
Hiç bir zaman gelmeyecek adaletten
Ezilenlerin incinen yüreklerinden
Dönüyor dünya yine aynı yerden
Ben boğuluyorum bu selzenişlerden
İltica ediyorum / iltica ediyorum kendimden
Yolum yokluğuna düşüyor yine

Ben Gidiyorum
Sevdiğim herşeyden uzaktayım
Biçareyim, viraneyim
Sığmıyorum içimdeki yalnızlığa
Gurbetin orta yerindeyim
Firariyim, ölüm var zulamda benim

Ben Gidiyorum
Sensizliğin yokluğunda
Bir ömür boyu hüküm giyindim
Paslı kilitler çözdüm
Uzak olduğum gözlerinin
Ağırlaştırılmış aşk mahkûmuyum
Bu adaletsizliğin aşk mahkemesinde
Yüreğine beraat ediyorum

Ben Gidiyorum
Kaç bin yıldır hüküm giyindim yokluğuna
Kaç bin yıldır sessizim / sensizim
Azat edilmediğim karanlık hücremden
Şimdi ben kararımı açıklıyorum
Sevdamın karşısında yaşanmış
Yaşanmamış ne varsa
Hepsini bir bir hiçliğe sürgün ediyorum...
Sensizliğin yokluğunda, ben, her gün öldüm...