Gidiyorsun Şiiri - Seyrani Göl

Gidiyorsun,
ve ben sesini unutmaya başlamışım bile,
rüzgarın savurduğu bir ismin var artık,
ardından konuşmaya çekinen cümlelerim.

Penceremde kuşlar suskun,
perdeler bile senden yana esintisiz.
Bir zamanlar güldüğün saksıdaki çiçek,
şimdi boynunu bükmüş
sanki seni sorar gibi bakıyor bana.

Kahvemin dumanı değil artık gözlerimi yakan,
sensizliktir bardakta eksilen.
Bir gidişin vardır ya,
ardından dönmeyen hiçbir yolun kalmadığı,
işte tam öyle kaldım ben bu şehirde.

Saatler bile küsüyor birbirine,
akreple yelkovan kavgalı,
zaman seninle durmuş gibi,
ben ise durmuş zamanın içinde
sessizce ağlıyorum sana.
S.GÖL