Esip geçtin, aramızdan ılık bir rüzgâr misali…
Masa üstünde öksüz kaldı kâğıt kalem, yokluğunun timsali.
İyi olan her şey azdır, kıymetlidir ve tükenir aniden.
Ne yapsan boştur, hayat bir kuş misali uçuverir elinden.
Ellerimde kalan sana ait birkaç tebessüm ve dona kalmış bir ben.
Hiç unutmayacağım ışık dolu gözlerindeki, sevgi dolu bakışları.
Üzüntü duysa da kalbim, taze tutacağım bana bıraktığın hatıraları.
Lakin yokluğun susuz bırakacak, gönül bahçemdeki çiçekleri.
Yetmeyecek gözyaşlarım, sulamak için bıraktığın körpe filizleri.
Adını tüm çiçeklere göbek adı olarak verdim, yaşatacaklar daima seni.
Elveda! Kabullenmesi en zor söz, karanlıklar basıyor her yanımı.
Zaman! Kime yar olmuş ki! Azgın nehirler gibi alıp götürüyor umutlarımı.
En son sözün yüreğime saplanmış bir bıçak gibi, ufak ufak acıtıyor canımı...
Resimlerde kaldı her şey, giderken alıp götürdün bugünümü ve yarınlarımı.
HÜRREM DİLEKCİ
27.04.2008 (12:30)
Kayıt Tarihi : 28.4.2008 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“ Bu şiirimi çok değerli mesai arkadaşım ve satış müdürüm sayın Emine Hülya EZER hanımefendiye atfediyorum.
Saygılarımla.
Üzüntü duysa da kalbim, taze tutacağım bana bıraktığın hatıraları.
Lakin yokluğun susuz bırakacak, gönül bahçemdeki çiçekleri.
Yetmeyecek gözyaşlarım, sulamak için bıraktığın körpe filizleri.
Adını tüm çiçeklere göbek adı olarak verdim, yaşatacaklar daima seni.
Yüreğinin ilhamı daim olsun üstat.
TÜM YORUMLAR (15)