Bulutlar ağlıyordu bu gece,
Sessiz sessiz yürüdüğüm kaldırımlar ıslanıyordu,
Sokaklar, caddeler, lambalar hece hece,
İsmini söylüyordu geçerken,
Kuşlar her zamankinden daha telaşlı uçuyordu.
Tam da bu gece, bana döneceğin günü düşlerken…
Seni arıyordum her sokağın başında,
Seni soruyordum gördüğüm her uçan kuşa,
Ve bulamadıkça kahroluyordum,
Tekrar tekrar, bulamadığım her sokağın sonunda…
Sen gittin ya kimsesiz kaldı sokaklar,
Işıksız kalan sadece kendi bahçen mi sanıyorsun?
Tüm şehir karanlığa büründü bence,
Kalbime gidişinin gölgesi vurunca
Kayıt Tarihi : 6.8.2015 15:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Orhan Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/06/gidisinin-golgesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!