Gidişinin Ertesi Şiiri - Mensur Çapan

Zaman oturdu çağlayan üstüne
Geceyi uykunun emaneti görmüyordum
Bir zamanlar.

Gözlerin vardı ya
bir şiir üstünde yatıyor şimdi.
Durduğundan beri kıpırdaması dilin,
çözülmeyişi

Susmuştun da
sandım buralara
ondan yürüüyorsun

Başıma yastık
Bedenime yorgan uymuyor
artık uyumak için.
Bir kurşun desem...
Dilim tutuluyor.

Bir yerde sevindiğimi hatırlıyorum.
Yüzüme renk gelmişti.
Herkes kucaklanmayı bekliyordu sanki
Şimdi yanımdan geçiyor,
yağmur ıslaklığında
kalın gocuklarına sarılmış adamlar.

Her yer huzursuzluğunda suskunluğunun
Her yer başlı başına karanlık bir orman.
Vurmadığım kapılardan ses gelmiyor.
Kuşlar almış ötüşlerini
nereye gidiyorlar bilsem....

Duyulmuyor tatlı br nağmenin sesi
Bu şehrin ismine merak duymuyorum.
Dingin bir kar yağıyor onu biliyorum.

Beyazlığının sabahına uyanmak,
hayır yorgunum.
Sen başından beri vardın.gittiğinde anladım.
çalgılar da sustu
söylenceler de

Geçmiş yazdıklarından medet umuyorum
Bir çıkarsama yapamıyorum.