Gidişinin Ardından

Nazlı bir rüzgar gibi esersin bu çorak gönülde,
Varlığın vuslat, yokluğun bir Mecnun çölümde.
Hüznümün sinesinde, gecenin köründe,
Gidişinin ardından yokluğun kaldı benimle.

Her yeni günle kanar, kapanmaz bu yara;
Eşlik ediyor bana tanımadığım sanrılar.
Adını andıkça, doluyor gözlerime kara;
Bu sevda küllerinden doğar mı yarınlara?

Karanlık düşerken kalbimin sokağına,
Ufukta beliren o küçücük gözlerin,
Namütenahi bir uzaklığa sahipti senelerdir,
Gözlerimde görmek istediğim gözlerin.