Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gidene güle güle. Zorla kal denecek degil dost. Giden kaybeder .........yüregin varolsun, kutlarım. Selamlarla, esen kalınız....ant....10..
Gidene güle güle. Zorla kal denecek degil dost. Giden kaybeder .........yüregin varolsun, kutlarım. Selamlarla, esen kalınız....ant....10..
Sevgili dost,sevda çağlayanlar gibi akmış satırlarınızdan yüreklere,giden de olsa çağlasa da uzaklara değil aktığı yer sevenin yüreği.Göreceli olan sevgilere de vurgu var,hiç böylesinin yaşanmamış olması.Kutluyorum değerli kaleminizi yüreğinizi Bilal bey,sevgi ve saygılarımla Anto+10p
Bakma sen haykırışlarımda ki
Durgun görünür çabalarıma
İçin için yanan bir orman
Yangınında kavruluyor yüreğim
Sanma ki;
Gidişine üzülmüyor değilim.
Her ne kadar gidene üzülme dense de,yürek yandıkça,üzülmemek elde değil.
Mühim olan olan o yangının sönebilmesidir.
Güzel bir sevde şiiri idi kutlarım
Tam puan +ant
Sevgili kardeşim, Çokgüzel dizelerdi insana haz veren ve sıkmayan bir şiir okudum. Gönlüne kalemine sağlık, tebrikler. Heşey sizin ve sevdiklerinizin gönlünce olsun. Sevgi ve saygılar...
Bir gün nasıl olsa göçebe kuşlar gibi terk edecektin
biliyordum diyorsunuz işte aşk bu hemde en zoru
en meşakkatlisi gideceğini biliyordunda niye sevdin niye birlikte oldun diye hep sorarlar bize
nedeni çok açık kalbim öyle istiyor laf dinlemiyor
yüreğinize sağlık çok çok güzeldi
TEBRİKLER Zerrin TAYFUR
giden kaybetmiştir...cünkü siz değerlisiniz..giden mutlak pişman olacaktır..papatyalar yüreğinize
sevgili dost şiirinizi okurken bir hikaye dinledim hissine kapıldım bana şiirden çok ...düz yazı tadı verdi dersem kırılırmısınız....ama kötümü....asla.....
çok duygusal muhteşem anlatım hissedileni okuyana hissettiren bir çalışma olmuş ..tam puanımla kutluyorum hatta sayfama asıyorum ...saygılarımla
müzeyyen başkır
Sevdim ve sevildim,
terk edenlerde oldu,
terk ettiklerimde,
Ama hiç vurgun yememiştim,
hiç bu kadar derinden isabet almamıştı yüreğim.
çökmemişti gök gürültüleri üzerime,
Bu denli kararmamıştı bulutlar
oynamamıştı yer yerinden.
Taşlar her zaman oynamaz yerinden Bilal bey ama öyle biri girerki hayatınıza tüm dengeler alt üst olur bir an da,elinizde olan neyiniz varsa gerekirse feda edersiniz gururunuzu bile.Aşk bu olsa gerek.Yüreğinize sağlık.Dün akşam radyomda duyumsayarak okuduğum nadir şiirlerden birisiydi.10 Puan İstanbul'dan güzel dosta.
hER GİDİŞ BİR HÜZÜN BIRAKIR YÜREKTE... TEBRİKLER.
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta