Gidişine Üzülmüyor Değilim Şiiri - Bilal ...

Gidişine üzülmüyor değilim
Güzel günlerimizde oldu,
Üzücü günlerde!
Zamanı oburca harcadık
Kıymetini bilmeksizin….
Mevsim mevsim sevdanın
Meyvelerini yedik doyumsuz/ca.
Aç gözlüydüm,
Sevdana doyamadım
Sense bir türlü uslanmadın!
Hiç durulmadı çocuksu denizin
Ve hep zirveye erişirdi
Çelişkilerin!
Seni başka yapanda buydu
Delice sevmelerime neden olanda
Tesellim de bu oldu!
İşte;
Bu yüzdendir ağlamadığım.
Gidişine üzülmüyor değilim
Sensiz yaşayamayacağımı zannedişim
Çok öncedendi!
Bir gün nasıl olsa
Göçebe kuşlar gibi beni terk edecektin…
Belki de pencereme konan
Kır güvercinlerine inat
Soğuk kış gecelerinin birinde
Fırtınalara salacaktın amansızca
Bense, ürkek Ve sevecen yüreğimin sancılarında
Sana sevda şiirleri yazacaktım.
Kırmızı beyaz güller ellerimde
Gelmeni bekleyecektim
Ayaza düşmüş gecenin
Zifiri karanlığında!
Her mahzun günün serseri gecelerinde
Olduğu gibi.
Gidişine üzülmüyor değilim
İçimde amansız fırtınalar kopuyor
Yağmur yağmur boncuklar diziyor gözlerim.
Başımda gök gürültüleri
Beynimde şimşekler çakıyor
Ankara'yı yakarcasına.
Sonra meltem rüzgarları
Bulutlarımı götürüyor çok uzaklara,
Seni düşlemeyen bir ovaya düşüyor
Kan karışımı damlalar
Ve toprak serinliyor.
Çiçekler yeni bir sevdaya kucak açıyor
Sanki hiç ayrılık yokmuş gibi
Ayrılık zehrini tatmamışçasına!

Gidişine üzülmüyor değilim
Sensiz yaşayamayacağımı zannedişim
Çok öncedendi,
Gemini çektim
Beni sana mahkûm eden atların
Sen ilk değilsin
Ayrılığı yaşatan sevdalım
Sevdim ve sevildim
Terk edenlerde oldu
Terk ettiklerimde,
Ama hiç böylesi vurgun yememiştim!
Hiç bu kadar derinden isabet almamıştı yüreğim,
Çökmemişti gök gürültüleri üzerime
Bu denli kararmamıştı bulutlar
Oynamamıştı yer yerinden,
Kor ateşler yalnız yüreğimde değil
Tüm benliğim de büyüdü
Ne kadar acı varsa ayrılıklarda…
Bakma sen haykırışlarım arasında
Durgun görünür çabalarıma
İçin için yanan bir orman
Yangınında kavruluyor yüreğim
Sanma ki;
Gidişine üzülmüyor değilim!
-Bilal Esen- 1999