Gidişinde İzli Duman Şiiri - Ozan Efe

gidişinde izli duman
yüzüne usulca değen aydan
ışık düşer
dolar boşalır için

kararan bulutlara
kanadını çarpan martıların
çığlığına aşina çiğ tanesi
gülücüğü kısmış dudağına

yüreğine sevgi buz gibi iner
üşür teninle birlikte beden
duygularına serpintisi düşer
yelinde titrerken perde ucu

gözüne görünmez mi bir daha
puhu kuşu seslenir uzaklardan
kalkışa geçer gönül şahlanır
avucundadır sıktırdığı sevi

gelişine sözlü duman
yüzüne değen aydan önce
ışığını sağaltmış erkenden
dolmuştur ağzına dek için

sevinin gizeminde saklanmış
ayazında donmuş urganı
nerede bıraktın umudunu
tutmaz mıydı elin ayağın

dinmeyen bir sürem
içinde oturup kalmış
kar tipi boran ve sonrası
kara görünmez olunca
kuşlar aç açıkta kalır

haramiler sarmış
fırsatını kollayıp
yosun kokusuna salacak seni
titreyeceksin tirtir
hayıflanırsın kaçan ana

bir anlık fırlarsın
yatağın dar gelince
dudağın kanmış gözlerin inci
yosun kokusu gelince
dağılırsın nedensizce

1106102denizli