Gidişin Bir Ağıttı Şiiri - Tayfun Kasapoğlu

''vedaların doğduğu topraklardayım ama buralara hiç alışamadım...''

bir sabahın koynundaydı ayrılık
ve saatler hep gidişini
hep gidişimizi haykırıyordu
sözcüklerin kanıyordu
vedalaşırken
ve hiç bir zaman
bu kadar
sevmemezlik etmemiştim
sabahı,

unuturmuyum
şimdi ben senin adını
ustamdın
sevmeyi bana sen öğretmiştin
herşeyimi ben
sende gizlemiştim
veda etmek yoktu
bırakıp
çekip gitmek
yoktu..
ama ayrılık kanıyordu
dudaklarımızda
ve kanımızda
deli bir
sarhoşluk sağır,
kör ediyordu

şimdi bir imge değilsin
artık yazdığım
herşey senden kaynağını alıyor
üşüyorsam
yalnızlığımdan değil
sensizliğimden
ve hiç kimse
senin anladığın kadar anlamadı
beni
ve hiç kimse
bu kadar derine inemedi yüreğimde
hep sığ sularda boğuldular...
adın şimdi gecemde
yalnızlığınla raks etmekte
üşüyorum...
bir şiir de tekrar buluşalım
ey benliğim
seni bulmalıyım
tekrar
tekrar bir mısrada
seni yakalamalıyım
...
ya sen
sende mi deli bir boşluğun içindesin
yalnız kartal
üşürmüsün doruklarda
ben sensiz geçirdiğim her gün
biraz daha sevmeyi öğrenebilir miyim
sen söyle
ustam
yazdığın bütün şiirlere yemin et
beni
unutur musun?
...
aklımdan çıkarır mıyım
eğer çıkartırsam
bil ki ben
ne senden
nede
yalnızlığından
yaşamaktan sıkılmışım
şimdi bu şiir senin....
ve bildiğin gibi
ben de senin
kabulündür tek dileğim

''adını gizlediğin tüm sevdağlara yazdığım bu şiiri ne ben senden uzağım nede sen benden başka birisin..
ben yarayım sense benim yaramın tuzu...
hep ben kanat kanat ki bende tuz-buz olayım...''