Gidişata Dair Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Mavi gezegenin hüzünlü ışıltısı benim ülkem
Tarihleri çarpık acıları gerçek
Yalın kılıçlardan kaçmaktan yorulmadı çıplak ayaklar
Bilekler kanadı ve damladı kan
Akmaktan vazgeçmedi gözyaşaları
Hiç bıkmadı anneler ağıtlardan

Şafağın ufuklarından kanlı savaşlar
Ve karşılıksız aşklardan kısa barışlar
Silindi tarih sayfalarından
Tapınakları gibi yıkıldı çok tanrılı saltanatlar
Yer altında bile gizlenemedi
İmparatorlardan kaçan çocuklar

Gözbebeğidir mavi gezegenin benim ülkem
Acıları görmüş kör karanlıklarda
Gözü yüksekte yüreği mangal
Karıştıkça duman efelenir dağlarının başında

Benim ülkem gök kubbenin derinliğinde
Nice millet nice din nice aşk
Töre kılmış kendinden olamayana kem gözü deşmeyi
Milyonlara isyankar ozanların sesi kısık
Ferman padişahın dağlar kimsenin değil
Nehirler kan ağlar boğazlamasına insanın insanı

Benim ülkem mavi gezegende
Üç tarafı gözyaşından fırtınalı deniz
Yüreği yediye bölünmüş
Fikri seksen bire
Yetmiş beş buçuk milyon korku yetmez sayılsa

Benim ülkemde yolunu şaşırmış güneş
Tarihi özleyen yarınlar pusuda
Yaralı ceylanlar kuytuda dingin
Yabani avcılarda kara silahlar
Yaklaşıyor gitgide
Avcıların ve sadık yırtıcılarının hırıltıları

Benim ülkem mavi gezegende
Ela gözlü körpe bir gelin
Cihanı birbirine katmış güzelliği
Sökülüp alınmış haramilerden
Uğruna yitmişken nice bin yiğit
Kurtarıldığı canilerin kucağına itilmiş
Ağıtlar yakıldıkça yürekte ateşler sönmez
Şu dönek dünya döner kara talih dönmez