Gidiş Sonatları Şiiri - Ayhan Varol

Gözlerimden intihar edeceğim Francoise' a

Sancılar;

Tabanlarıma gömüldü ölüm ayartıcısı uyuşmuşluklar. Sırtı dönük
her adımın bıraktığı iz bir tortu yaratıyordu. Resim gibi belirsiz,
biten yaz gibi hüzün, gece gibi umarsız ve gibi yıkıntı. Ağır aksak bir gidiştir tortulanmış beklenti. Rüzgar sırtından vuruyordu gidişi,
intiharını yazarak dönüşün. Yarısını yağmurun aldığı bir boğuntu ağlamanın boğazındaydı. Doğum sancısında burkulan ses damla haline gelmedi, ürkekti. Burkulmadaydı her perdesi, sancıdaydı yansımayı beceremeyen döküntü ses...ve gidiş titreyişten sancıya evriliyordu.

Kanamalar;
Sisten kalan yosunların biriktiği diplerdeyim. Bulut yükseliyordu giderek ağlamaya çağrılı. Gözlerinde insan kokusu bir gidiş ince ince kanamadaydı soğuk damarıyla. Çok ölmeye, çöl olmaya evrilen bir gidişin buğusunda boğulan atmosfer yırtılıyordu. Biliyordum ağır aksak bir gidiştir tortulanmış beklenti. Acısı yaşanmamışlığında kalan
bir düşün gidiş sonatları, dönüşün sınırında intihardı.

Gidiş sancıyla kanarken yeni kanamalar biriktirir.
İç kanamalar seyrelmişti artık. Zamanı köreltmiş, gelincik beyazı ufuğa yaslanmıştı gidiş. Ben yollara abanmıştım, içimde yarım kalmış bir notanın çağlayanda yiten burukluğu...mırıltıya dönüşmüştü. Etimin altında onanmaz kesik yara. Üstünde kan pıhtılı yara kuru.

Tenimde çekilip gitmenin kara kiri...
Ah... yağmur yangını düşümde gidişler, etimden harfler koparıyor.
Yollar, sarsamayan tabanların ayak izinde şimdi.

Ağır aksak bir gidiştir tortulanmış beklenti.

Gidişler kaldı... kalmak kadar sızı..