Kimdi nereye giderdi
Bilmeden bindi arabaya
Sanki bilinmeyen bir el
İtercesine uzaklaşıyordu
Tek gerçek dostundan
Rüzgarın iri bedeni
Kocaman bir ağacı kaldırır gibi
Yavaşça kalkıyordu yerinden
Yumrukladı göğsündeki hasretini
Suspus olup usulca uzaklaştılar
Uzun ince boyuna rağmen
Güçlükle göre bildiği dostunu
Gözleri isyankar ve asi
İçini yansıtmadı belki
Bir damla yaşı çok gördü
Uzaklaştığın da anladı
Hasret zaten hep uzaklıktı
1994
Kayıt Tarihi : 23.1.2012 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!