Gidiş Şiiri - Osman Bulut

Kimi geldi şu dünyaya mal için,
Ummadığı kadar yığdı da gitti.
Kiminin gidişi oldu pek hazin
Başını kadere eğdi de gitti.

Kimi bir goncaydı açmadan soldu,
Kiminin bu bağda kısmeti boldu.
Kimisi nefsinin kurbanı oldu,
Kimi o mel’unu boğdu da gitti.

Kimi atlı gezdi kimisi yaya,
Kimi dümenini kırdı uzaya.
Kime dar geldiyse bu koca dünya,
Ufacık tabuta sığdı da gitti.

Kimi zenginlikten azdı kudurdu,
Kimi kuvvetliydi, zayıfa vurdu.
Kimi her gün gururlanıp dururdu
Kafası taşlara değdi de gitti.

Kimi el malıyla saray yaptırdı,
Kimi arkasından halkı kopturdu.
Kimi sürüsünü kurda kaptırdı
Kimi sahip çıktı sağdı da gitti.

O bir Öğretmendi dünya bir okul,
Hürmetine yaratıldı bunca kul.
Alemlere rahmet olan son Resul
Susuz gönüllere yağdı da gitti.