Gidiş 2 Şiiri - Nuri Altay

Hangimiz buyursun önden sitem etmeye
Koskoca ömrün ayrı geçen günlerine?
Bilmezken gözler kaç kez açılacak güneşe
Neden çeyrek ömür kadar geç kalır ki mucize?

Kim bilir siyahlar içinden simsiyah beyazlık vuracak
Yalpalanıp dururken akıl ,o gün belki başa varacak
Ayazından nasibini alırken vücut kışın zerresinde
Zorlu yolun ucundan bir ümit de olsa tutacak

Çok geçmeyecek misal, ümit boylar aşacak
Muhabbet demini alacak, kış unutulacak
Denize kavuşmuş toprak parçasının kenarında
Aslında çok da uzak olmayan bir durağa varacak

Titremeye yüz tutmuş kuru iki el, ısınmaya niyetli
Lakin saklamış yıllarca gizzini, belli sol yanı kıymetli
Yağmuru aramaksızın tek damlayla güller serer gözleri
Ne hacet kokusu, kavrulan yüreğe esen meltem gibi

Öte yandan davet bekleyen gönül, kan revan içinde
Aynası gözleri, kapkara hatırların, durmuş ak eşiğinde
Gelse sanki tüm mevsimi kışa bulayacak sözleri
Şahit olsun kurt kuş durak deniz, tek kelam dahi edemezdi