Gidiş Şiiri - Tamer Sarıöz

İşte herkes gidiyor bu şehirden
Bir umudun türküsü çalıyor içlerinde
Fidan gibi yeşeriyor bahtiyarlık
Ne mutsuzluk kokuyor duyguları
Ne de hüzün
Bir şevkle uçuyor kuşlar gökyüzünde
Karanlıklarına meçhul bir güneş doğarken
İşte herkes gidiyor bu şehirden

Hazin duygusu sarıyor etraflarını çepeçevre
Kaygı perçinliyor tüm bu duygularını
İçini bürüyor yalnızlık
Sevincin,muhabbetin bir uğultusu dahi yokken
Mutlu olmaya çalışıyorlar elleri boşken
İşte herkes tadıyor bu zehirden

İşte herkes kendini atıyor bu nehirden
Kapılıyor çünkü matemin sellerine
Asılsız bir hançer vuruluyor sırtına
Öyle bir hançerki taşınmayacak bir yük
Çaresi yoktur yazgısına
Şüphesiz ki zamanı durdurmak mümkün değilken
Yeni denizlere açıyorlar yelken

İşte herkes gidiyor bu şehirden
Her biri bir bilmece ile gidiyor
Bırakıyor yürüdüğü yollarda izlerini
Geçmişlerini,paramparça geçen yıllarını
Sırlarını,serzenişlerini,dertlerini
Merhabasız bir hoşçakalla veda ederken
İşte herkes gidiyor bu şehirden