Gidiş Şiiri - Orhun Savrın

Bu gidişin bak ellerimde tuttuğum
Arkandan bana bıraktığın emanetin
Kendi ellerimle büyüttüm onu
Sensizlik,küçücük bir şehirde tutsak çocuk.

Yokluğun kendi gibi yok etti tüm hislerimi
Tadı-tuzu kalmamış gibi yaşamın
Oysa ki bilirsin ne çok güler-eğlenirdik
Şimdilerde ellerim yüzümde yere bakıyor dizlerim.

Uzaklaştıça sevgilim artıyor ise sevgim
Sana karşı sadece özlemimi gizleyebilirim
Buralardan gidişini ne duygular içinde izledim
Şimdi çook uzaktasın sana hasret o biçim...

Bana kollarını açıp seni bu kadar seviyorum dediğinde
Hatırlamısın? Çocuk gibi üzülüp,darılmıştım.
'Sevgilim,kollarım bu kadar uzun ne yapabilirim? ' dediğinde
Birden bire nasılda mutlu etmiştin.

Ben ise sana çok önceden belirtmiştim
Seni bir serçenin gözyaşı kadar seviyorum.
Neden? diyip soruyorsan eğer bana hala
Serçeler sadece ölürken ağlarlar
Bilmeni istiyorum..