Gidince O Yar Şiiri - İbrahim Halil Demir

Gidince o yar kaldım darda
Bıraktı beni en şiddetli harda
Çıktım yüce dağların doruğuna
Ayak izini aradım tipide karda

Gidince o yar oldum perişan
Sevenlerde olur daima nişan
Sevda meclislerinde konuşulur
Aşkın mektebindeki şöhret ve şan

Gidince o yar düşündüm kara kara
Firakı açtı seven gönlümde yara
Aşkın ateşiyle yandığım yetmezmiş gibi
Saldı beni sönmeyen nardan nara

Gidince o yar şaştım kaldım
Boz bulanık dibsiz sulara daldım
Gül benzi sararıp solmasın diye
Namertlerin kapısını çaldım

Gidince o yar zenginken oldum fakir
Bizi sevmeyenler görüyor beni hor ve hakir
Onsuz bir başıma kalınca
Dünya işlerim yürümüyor artık tıkır tıkır

Gidince o yar kesildi iştahım
Duygusalım kalmaz kimselere ahım
Bana menzil murat aldırmayandan
Er veya geç intikamımı alır şahım

Gidince o yar sarardı benzim betim
Bu fani dünyada oldum analı babalı yetim
Çıktım sevdanın ulu dağlarına
Oldum her attığını hedefinden vuran tim
26/Haziran/2009