Gidince Şiiri - Hasan Mert

Başıma taç ettim, gitti yine de
Özümden beni de aldı gidince
Ağlarım susarım gittiğine de
Hayaller yarıda kaldı gidince

Gözünden bir damla yaş dökülmedi
O gitti gideli yüzüm gülmedi
Neler çektim neler gördüm bilmedi
Başıma ne haller geldi gidince

Ne ilkbahar ne de yazdı giderken
Kıştan beterdi, ayazdı giderken
Önce mezarımı kazdı giderken
Azrail kapımı çaldı gidince

Ne halde bıraktı gözü görmedi
Bir ufacık ümit bile vermedi
O gitti gözüme uyku girmedi
Gözlerim boşluğa daldı gidince

Oysa ben onu nasıl severdim
Varımı yoğumu ben ona verdim
Kuru bir dal idim onda göverdim
Yaprağım çiçeğim soldu gidince

Bilmem ki artık geri döner mi
Kalbimde yaktığı alev söner mi
Gamla dolu gönlün yası diner mi
İçime bir keder saldı gidince

Onunla beraber düşlere daldım
Kendimi sevdanın yeline saldım
Ben onsuz kalınca kimsesiz kaldım
Gözyaşım arkadaşlar oldu gidince

İçimde neşeyi şevki bitirdi
Bu canım her gece bir can yitirdi
Yürekten sevinci aldı götürdü
İçerim hicranla doldu gidince

Mutlu günlerimiz kaldı düşlerde
O içten gülüşüm şimdi nerde
Bağrımın acısı bir gün diner de
Kalbimi kırk yerden deldi gidince