gidersen günlerin aklı sende kalır,
geçmez, geçemezler senden.
durur saatlerin kalbi,
kadran kararır.
keser selamı sabahı güneş
yar yüzünden.
gidersen efsunu bozulur şehrin
çekilir bulutlar üzerinden.
sokaklar tutuşur,
ateşi yükselir caddelerin.
ağaçlar vurur kendini kökünden.
gidersen çöllere düşer martılar,
kumrular ters tarafından uyanır
her sabah yürüyüşe çıkar
afiyet üzere, kanı soğuk yarasalar.
gidersen yas tutarlar hıçkıra hıçkıra,
sana hayran sana meftun kuşlar.
hazan dudaklarını kurutur serçelerin.
inletir yeri göğü matemleri,
kışlasından gülşeni sökülmüş bülbüllerin.
gidersen yaydan çıkar dizeler
saplanir, puta gibi yüreklere
nağme nağme köpürür sazlarin teli
dalga dalga çarpar gönüllere
gidersen kaos başlar derunumuzda,
kapkara bir lezar gibi sepilenir derimiz.
figan, başı dumanlı dağlara
boran olur, dağılır gözlerimizden.
gidersen ne gelir elden..
Ali Rami KaracaKayıt Tarihi : 14.1.2015 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!