Giderken söndür ben yakmıştım yüzünü aşk ...

GİDERKEN SÖNDÜR BEN YAKMIŞTIM YÜZÜNÜ AŞK KILAN IŞIĞI--ADNANDURMAZ

Boşuna mıydı gece şafak dağıttı bitti
Sırtına gam yükünü aldı da gece öyle gitti
Boşuna mıydı yağmurlar göğü yararcasına
Anızlar kaldı başakların şarkılarından
Ömrümüz gibi ölümü taşıdı yan cebinde
Ağustos bozardı gitti
Sevdalar dedik ya bir onlar kalır zamandışı
Onlar da yarım kaldı yaralı ağıttı bitti

Uçaklara bin uzaklara git
Katarlarıyla koş trenlerin
Başka iklimlere sür yüzünü
Eskil kervancılardır acelesiz ve ivedi zaman
Bekler üşenmeden gülüşte uzanan kırışıkların örülmesini
Ve en çılgın şehvet coşkunu geceler
Tökezir şafağın hendeğinde suçluluk duygularıyla
Siz varın aşk deyin buna ki aldanmaz hayat
Kaçırma otobüsleri yetiş
Menzilde yeni bir sevgili bekliyor seni
Geride bıraktığın yaralı bilmez belki
Sen kendinle yüzleşirsin yüzün kalırsa yüzleşmekten geri
Sonra yeni yüzler ararsın kendine bir yüz nakşetsin diye aşktan nafile

aslında biz ne değer kılarsak karşıdakine bizdeki hali odur
Şeytan da bir melektir binlerce güzel yüz takınır kendine
Leylayı leyla yapan mecnun değil mi aşk ile
Ve ayın değirmi yüzünü güzel kılan güneşin aydınlığı
Madem bir yolcusun yüreğimize bırakan hançerini
Giderken söndür
Ben yakmıştım
Yüzünü aşk kılan ışığı
6.7.2016 06:06