Giderken Sen Şiiri - Serap Demirtürk

-I-

Ellerim tutamıyor hiç bir şeyi,,,gitme
Karataş ağlar kucağımda, duy feryadımı
Selamın bile yok, ağlar çatılar.
Sorsam şu ak güvercine
Name salsam yarim sana...
Okusan da acısan yar...gitme...
Canda, tende, kanda sensin
Pervaneydim döndüm durdum
Işığından ilham aldım...gitme yar
Sensiz bu dünya bana har...
Damla damla akayım yar, yüreğinde kalayım...
Ayrılık taşıyor gözyaşlarının yağmurunda
Yağma...yok etme yollardan izlerini
Tüketme ilmek ilmek dokuduğumuz sevdayı.
Pişmanlık sardığında varlığını
Gene de gülümseyecek sana ruhum...

-II-

Ölüm,
Titrek bir bulut gibi sardığında
Bedenini …
Ağlayan,
Özlemlerin olmasın;
Pişmanlığın ağlasın!
Uzan uzanabildiğince
Ayakları üstünde dururken
Yaşam,
Hülyalarının
En ücra köşesine.

Dokun ve hisset
Umudu,
Sevgiyi,
Özlemi,
Acıyı,
Nefreti.

Hissetmediğin,
Tatmadığın
Sadece ölüm olsun.
Onu da
Bir uyku güzelliğiyle sar ruhuna ki
Vardığında da gözlerinin içi gülsün.

-III-

Bunca sevgi...
Saklansa da kendinden bile..
Ötelenemez..
Toprak bile almaz..
Bulut duysa dayanamaz..
Rüzgar boran olur eser...
Dil susar, göz ağlar..
Bunca sevebilmenin hazzı
Götürür insanı
Atar bir dehlize
Anar, ağlar...
Ağlar, anar
Ve...
Sevilene kanar
Döner
Uzatır ellerini de
Dön der,
Dön..
Sensiz olmaz...
Mezar ağlar,
Beden ağlar,
Ruh ağlar.

SERAP HOCA