Kendime en uzak, en yakın an’ımdı sana
Hayali fotoğraflarını indirdim duvardan
Titriyordun
Dağınık ve tedirgindi dudaklarında sözcükler
İnce bir yağmurla ıslandı yüzün
Öpecektim görmesen, upuzun kirpiklerini
Nefesim kesilirdi, eksilirdim gidersen
Düşler yeşildi oysa karabasanlar olmasa
Sen kumraldın, güvercin sürüsüydü saçların
Senin dağlarında güzeldi eşkıya olmak
Gazel okumak bir taşa, çiy damlasında demlenmek
Sabırsızca beklerdik uçuşlarını
Geceyle alay eden ateş böceklerinin
Ürkek yıldızlar gibi derdin, kaybolurlar birazdan
Takılır kalırdı bakışların sesinin ıssızlığına
Mitolojik bir öyküydün, geriye gülüşler bırakan
Bana uzaksın diyordun/ah! ne anlaşılmazlık
Yedi asılmışlarıydık hayatın öte yakasının
Derinliğince yeşildi her vadi, bir adım ötemiz uçurum
Gözlerinle konuşurdum, duyulurdu, öpemezdim saçlarını
Hançerlerini bilerken ilkyaz esintilerine
Ezanı muhammedlerde esneyen bedeviler
Rüzgârların öyküsünü bilirsin, renklerine küserler
İtirazım yok verdiğin hükme
Varsın uzaktan geçsin gemilerim
Sokak şarkılarındayım
Aklına düşersem eğer.
Ağustos 22,2002
İdris KöylüKayıt Tarihi : 20.4.2020 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
