Son gülümseme anısına yaşıyor ruhum,
Veda yahut neşeli sondur kimliksiz sancılar.
Aynı şarkıyı söyler ki ne söyler;
Her başlangıç galip gelemez ölüme,
Nihayetinde bir tabutun yalnızlığına gömülür bedenim...
Son konuşma anısına yaşarsa ruhum,
Sıradan bir ölüm gizleyemez yaşantıları.
Çaresizce yalnızlığı alır koynuna;
Akşam doğudan doğar,
Ve her sabah batıdan bir gülümseme içerir...
22 KASIM 2015 PAZAR
ÇUBUK/ANKARA
SAAT:01.35
Kayıt Tarihi : 14.6.2016 03:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!